Friday, November 9, 2007

နာမည္


ေလာကသည္ နာမည္ေခၚသံမ်ားႏွင့္ ဆူညံေနေသာ အရပ္ၿဖစ္သည္။

အေမေတြက ထမင္းစားဖို႔ လွမ္းေခၚၾကသည္။ (သားတို႔..ေရ)

သူငယ္ခ်င္းေတြက ေက်ာင္းသြားဖို႔ လမ္းမေပၚကေန လွမ္းေခၚၾကသည္။ (ေယာက္ဖတို႔...ေရ)

ခ်စ္သူေတြက ဖုန္းထဲက ႐ုပ္႐ွင္ၾကည့္ရန္ လွမ္းေခၚၾကသည္။ (ေမာင္တို႔...ေရ)

ေႄကြး႐ွင္က ေတြ႔တဲ့ေနရာမွာ ေႄကြးေပးရန္ လွမ္းေခၚၾကသည္။ (ေက်းဇူး႐ွင္တို႔...ေရ)

ဘယ္ေနရာ ေရာက္ေရာက္ လူတို႔၏နာမည္ေခၚသံကိုေတာ့ မၿပတ္ၾကားေနရသည္။

တခါတရံတြင္လဲ နာမည္ႏွင့္တြဲ၍ ဂုဏ္ပုဒ္ေပါင္း ေသာင္းေၿခာက္ေထာင္ ေရာ၍ပါလာတတ္ၾကေသးသည္။

ေဒါက္တာေရခ်မ္း၊ ဆာအဲလက္စ္ဖာဂူဆန္၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး႐ြမ္းမဲ၊ အကယ္ဒမီညြန္႔၀င္း အစရွိသၿဖင့္ နာမည္ေတြနွင့္ပင္ ၿခိမ္းေၿခာက္လို႔ အားမရေသးပဲ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြၿဖင့္ပါ ဖိသတ္ရန္ႀကိဳးစားေနၾကသည္။

သူကေတာ့ ဂုဏ္ပုဒ္ေတြဆိုလို႔ ကိုယ့္နာမည္ေတာင္ ကိုယ္မက္သည့္ေကာင္မဟုတ္။

ငယ္ငယ္ကေတာ့ မိဘေတြ အတင္းအဓမၼေပးခဲ့သည့္ နာမည္တစ္ခု႐ွိခဲ့ဘူးသည္။
သို႔ေသာ္လည္း ဟိုး...အရင္ကအၿဖစ္အပ်က္ေတြႏွင့္ ေရာေႏွာၿပီး ငယ္ငယ္က သူ႔နာမည္လည္း အတိတ္မွာက်န္ရစ္ခဲ့ၿပီဆိုေတာ့ သူအေသအၿခာ ၿပန္မမွတ္မိေတာ့။
ဘာမဟုတ္သည့္ နာမည္တစ္လံုးကိစၥႏွင့္ အတိတ္ဆိုတဲ့ေကာင္နဲ႔ ႐ႈပ္႐ႈပ္႐ွက္႐ွက္ေတြ ၿပန္မလုပ္ၿခင္ေတာ့တာလည္းပါသည္။

မိဘေတြမ႐ွိေတာ့တဲ့ေနာက္ သူထပ္မလိုၿခင္တဲ့ နာမည္အသစ္ေတြ အတင္းလာေပးမည့္ လူေတြကလည္း မ႐ွိခဲ့ေလေတာ့ သူကနာမည္မ႐ွိေသာ လူတစ္ေယာက္ရယ္လို႔ၿဖစ္လာရတာေပါ့။

နာမည္ေတြမ႐ွိေသာေၾကာင့္ သူ႔တြင္ မွတ္ပံုတင္မ႐ွိ၊ ဘြဲ႔လက္မွတ္မ႐ွိ၊ အလွႈခံၿဖတ္ပိုင္းမ႐ွိ၊ ၿပီးေတာ့ သူ႔ဆီကိုေရာက္လာမည့္ စာေတြမရွိ။

နာမည္မ႐ွိေသာ လူတစ္ေယာက္အၿဖစ္ အေတာ္အတန္ ေနသားက်ခဲ့ၿပီး နာမည္႐ွိေသာ လူတစ္ေယာက္အၿဖစ္သို႔ ေၿပာင္းလည္းေနထိုင္ဖို႔ ဆိုတာေတြကိုလည္း သူအားထုတ္မေနေတာ့။

တခါတေလ မလႊဲေ႐ွာင္သာလို႔ နာမည္ေတြေၿပာမွရမယ္ဆိုရင္လည္း သူ႔ပါးစပ္ထဲက သင့္ေတာ္မည္ထင္သည့္ ေတြကရာ နာမည္တစ္ခုခုကို ေကာက္ေပးၿပစ္လိုက္သည္သာ။

ထို႔ေၾကာင့္သူ၏နာမည္သည္ တခါတရံ၌ ေမာင္နတ္႐ွင္ေတာင္ၿဖစ္၍ တခါတရံ၌ ကိုအေဒါ့ဖ္ဟစ္တလာၿဖစ္သည္။ တခါတရံ၌ ဦးအိုဆမာဗင္လာဒင္ၿဖစ္၍ တခါတရံ၌ ေမာင္ၿမ၀တီမင္းႀကီးဦးစၿဖစ္သည္။ တခါတရံ၌ ကိုေဆာ့ကေရးတီးၿဖစ္၍ တခါတရံ၌ ဦးသီေပါမင္းၿဖစ္သည္။

ထို႔အၿပင္ သူသည္ေယာက်္ားတစ္ေယာက္ၿဖစ္၍ နာမည္ကို ေမာင္၊ ကို၊ ဦးတို႔ၿဖင့္ စကိုစရလိမ့္မည္ဟုလည္း မယံုၾကည္။

ထို႔ေၾကာင့္သူ၏အမည္သည္ တခါတရံတြင္ မကိုရာဇန္အကြီနိုၿဖစ္၍ တခါတရံတြင္ ေဒၚမာသာထရီဆာၿဖစ္သည္။ တခါတရံတြင္ မကေလာ္ဒီယာ႐ွီဖာၿဖစ္၍ တခါတရံတြင္ ေဒၚဂ်ိဳးဂ်ိဳးၿဖစ္သည္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒါေတြက သူ႔နာမည္အစစ္ေတြ မဟုတ္ေလေတာ့ တခါတေလ ထိုနာမည္႐ွင္တို႔ႏွင့္ ရင္းနွီးေသာ သူတို႔ကိုဆက္ဆံရေသာအခါ အခက္အခဲမ်ားၾကံဳရတတ္ေလသည္။
ထိုအခါမ်ား၌ မည္သူမွ်ေပးေလ့ေပးထ မ႐ွိေသာ နာမည္တစ္ခုခုကို႐ွာၾကံ၍ သူေပးရေတာ့သည္။ ထို႔ေၾကာင့္ သူ၏နာမည္သည္ တခါတရံ၌ မေဆးလိပ္တိုဖင္ဆီခံၿဖစ္၍ တခါတရံ၌ ေမာင္မိတ္ကပ္တစ္ဘူးၿဖစ္ေနသည္။ တခါတရံ၌ ေဒၚႏြားသိုးတစ္ေကာင္ၿဖစ္၍ တခါတရံ၌ ကိုသားဆက္ၿခားၿခင္း ၿဖစ္ေနသည္။ တခါတရံ၌ ဦးအေကာင္းၿမင္မႈ ၿဖစ္ေနတတ္၍ တခါတရံတြင္လည္း ေဒၚအထီးအမသဘာ၀ ၿဖစ္ေနတတ္ေလသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ သူ႔တြင္နာမည္တစ္လံုးမွမ႐ွိေသာ္လည္း နာမည္မ်ားစြာ႐ွိပါသည္။

႐ြယ္တူသူငယ္ၿခင္းမ်ားက သူ႔ကို ေဟ့လူ ဟုေခၚၾကၿပီး သူ႔ထက္ႀကီးသူမ်ားက ေဟ့ေကာင္ ဟုေခၚၾကသည္။ သူ႔ထက္ငယ္သူေတြကေတာ့ သူ႔ကို ေဟ့လူႀကီး ဟုေခၚၾကသည္။

နာမည္အတည္တက်မ႐ွိၿခင္းက သူ၏နားမ်ားကိုထင္ေယာင္ထင္မွား ၿဖစ္ေစၿပီး လမ္းမေပၚ၌ၿဖစ္ေစ၊ ဘတ္စကားတစ္စီးေပၚ၌ ၿဖစ္ေစ၊ လၻဖက္ရည္ဆိုင္၌ ၿဖစ္ေစ လူတစ္ဦးမွ အၿခားသူတစ္ဦးသို႔ လွမ္း၍ေခၚလိုက္တိုင္း သူ႔ကိုေခၚသည္အထင္ႏွင့္ လိုက္ထူးတတ္ေသာအက်င့္ကလည္း ပါေနၿပီၿဖစ္သည္။ ေက်ာင္းမွာေတာ့ အဆိုးဆံုးၿဖစ္သည္။ ဆရာမက ေက်ာင္းေခၚႀကိမ္မွတ္ဖို႔ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္၏ နာမည္ကိုေခၚတိုင္း သူကထထ၍ ထူးေနရသည္မွာ အလြန္ပင္ကသိကေအာက္ႏိုင္လွသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ သူက မလိုၿခင္ရင္ေတာင္မွ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ လိုက္ေလွ်ာညီေထြၿဖစ္ေစဖို႔ နာမည္တစ္ခုေတာ့ ႐ွိသင့္ေနၿပီဟု သူ႔ကိုယ္သူ အၾကံၿပဳၾကည့္ေတာ့ သူကိုယ္တိုငကလံုး၀သေဘာတူပံုမရ။ ဤသို႔ၿဖင့္ သူ႔ကိုယ္သူ ႏွင့္ သူကိုယ္တိုင္ အၿငင္းအခံုေတြၿဖစ္ၾကၿပီး ၾကားထဲက သူ ပါစိတ္ေပါက္လာသည္။

ထို႔ေၾကာင့္ နာမည္တစ္ခုပိုင္ဆိုင္ဖို႔ အားထုတ္မိတဲ့ သူ.. သူ႔ကိုယ္သူ စိတ္ေလွ်ာ့လိုက္ၿပီး သူ ဆိုသည့္နမ္စားကိုပါဆက္လက္မသံုးစြဲေတာ့ဖို႔ သူကိုယ္တိုင္ ကဆံုးၿဖတ္လိုက္သည္။

ထိုသို႔ဆံုးၿဖတ္ၿပီးေနာက္ ရင္ထဲတြင္ေပါ့သြားသည္။ သို႔ေသာ္နာမည္တစ္လံုး ႐ွိမေနခဲ့ေသာေၾကာင့္ နာမည္ေပါေသာ လူတို႔နွင့္လည္း ဆက္လက္ဆက္ဆံ႐န္ လံုး၀မၿဖစ္နိုင္ေတာ့သည္ၿဖစ္၍ တစ္ေယာက္တည္း အိမ္တြင္းေအာင္း ေနထိုင္ရန္ ကိုပါထပ္၍ ဆံုးၿဖတ္လိုက္သည္။

ထိုအခ်ိန္မွစ၍ ၾကားဘူးနား၀ နာမည္မ်ား၊ ေရးေတးေတး နာမည္မ်ား အပါအ၀င္ လံုး၀မၾကားဘူးခဲ့ေသာ နာမည္မ်ားကလည္း ထပ္မံပတ္သက္ၿခင္း မ႐ွိေတာ့ေသာေၾကာင့္ နာမည္ေခၚသံ ေယာင္လို႔ေတာင္မၾကားရေသာ အရပ္၌ ႏွစ္အတန္ၾကာေအာင္တစ္ေယာက္တည္း ေနၿဖစ္ခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ တရက္၌ "ေဟ့" ဟူေသာ အသံၾကားလိုက္၍ နာမည္တစ္ခုလည္း ၿဖစ္မေနေသာေၾကာင့္ တအံ့တၾသႏွင့္ ႐ုတ္တရက္လွည့္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ တံခါး၀၌ ရပ္ေနေသာ ေသမင္း ဆိုသူကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။

<မင္းတေစ>

7 comments:

Anonymous said...

ေစာေစာစီးစီး ခင္ဗ်ားဘေလာ့ဂ္ကို မေတြ႕မိတာေနာင္တရတယ္...
က်ေနာ္ေနာက္တေယာက္ေတြ႕လိုက္ရသလိုပါပဲ...
လင့္ခ္ထားလိုက္တယ္ဗ်ိဳ႕

Hay Mar said...

Hey!!!!!!!

How do u know that guy's name is king of daed?

Unknown said...

i like the way you think :)

Mintasay said...

မေဟမာေမးတာကို ေၿဖထားတာပါ <ေသမင္းဆိုတာ ကႊ်န္ေတာ္တို႔ ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့လို႔မရတဲ့၊ မထူးပဲေနလို႔မရတဲ့ ေကာင္ေလ၊ သူ႔ရဲ႕ ေအးစက္စက္ေခၚသံၾကားရင္ေတာ့ လူတိုင္းထူးၾကရတာပဲ။ အဲဒါေၾကာင့္ပါ။>

Anonymous said...

ဟီး….မုိက္တယ္။ ကၽြန္ေတာ္ေတာင္ blog မွာ post တခုကုိ နာမည္တမ်ဳိးနဲ ့တင္ရင္ေကာင္မလားလုိ ့ ။ ဟုတ္တယ္ေလ.. ၿဖစ္ပ်က္တာေတြ က လူတစ္ေယာက္တည္းကုိ ၿဖစ္တာမွန္ေပမဲ့ တခ်ိန္နဲ ့တခ်ိန္ ၿဖစ္တည္တဲ့စိတ္က တူမွမတူတာ။ ဒီနာမည္တလုံးတည္းနဲ ့ပဲ အားလုံးခံရမယ္ဆုိမတရားဘူး ထင္တယ္။ blog ေပၚမွာ ႀကက္အေႀကာင္းေရးရင္ ႀကက္ကေလး၊ ၀က္အေႀကာင္းေရးရင္ ၀က္မ၊ ဟဲဟဲ.. ေမာ္ဒန္ေရးရင္ေတာ့ …မင္းေယာက္ဖတုိ ့၊ မင္းလဒတုိ ့စသၿဖင့္ေပါ့။ အကုိေၿပာတဲ့ ေသမင္းက ဘယ္သူနာမည္ေခၚေခၚထူးမယ္။ ေဟ့ေခၚေခၚ .. ဟဲ့ေခၚေခၚ.. မင္းတေစေခၚေခၚ… ႀကာရင္ ဒီေသမင္း စိတ္ဓာတ္က်သြားမယ္။ တကယ္ေကာင္ေလးလုိ ့ေခၚလည္း ထူးမယ္။ သူက ေနာက္ေနတာပါဆုိၿပီး ေခၚမွာ ဟုတ္ေတာ့ဘူး။ :P

Winkabar said...

ေကာင္းလိုက္တာေရးထားတာေလးက။

ဒီဝုိင္း (D'vine) said...

bee gyae yae.. :)