တံခါးေခါက္သံ

ညက က်ဆံုးေလၿပီးေသာ ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြကို သတိရလြမ္းဆြတ္ေနသလို အထီးက်န္စြာၿဖင့္ ေမွာင္မိုက္လို႔ေနသည္္။

ေကာင္းကင္ကေတာ့ ရင္ထဲမွာ တလိွမ့္လွိမ့္ႄကြတက္လာတာေတြ မခံစားနိုင္ေတာ့တဲ့အဆံုး ၀မ္းနည္းမႈဒီေရကို ထိန္းခ်ဳပ္မေနေတာ့ပဲ ႐ႈက္ႀကီးတငင္ႏွင့္ ငိုခ်ၿပစ္လိုက္သည္။

တိတ္ဆိတ္စြာ က်င္းပခဲ့ရေသာ အာဇာနည္ေန႔ အခမ္းအနားတစ္ခုမွ ေမာပန္းစြာၿပန္လာခဲ့တဲ့ သူ အိပ္မလို႔ၿပင္ဆင္ေနတုန္း မိုးကႀကိဳတင္ အသိမေပးပဲ ၿဗဳန္းကနဲ ႐ြာခ်ၿပစ္လိုက္သည္။

အင္းေလ…ခင္ဗ်ားလည္း ၀မ္းနည္း႐ွာမွာေပါ့။ သူတို႔ေတာင္ တစ္မနက္လံုး တိတ္တိတ္ဆိတ္ဆိတ္နဲ႔ အခန္းငယ္ေလး တစ္ခုထဲမွာ လွ်ိဳ႕လွ်ိဳ႕၀ွက္၀ွက္ ၀မ္းနည္းခဲ့ၾကေသးတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားက ကံေကာင္းပါတယ္ေသးတယ္ဗ်ာ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔ေၿမၿပင္အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာေတာ့ ခင္ဗ်ားလို လြတ္လြတ္လပ္လပ္ လူသိ႐ွင္ၾကား၀မ္းနည္းခြင့္ေတြ ေပ်ာက္ဆံုးခဲ့ရတာ နွစ္ပရိေစၦဒ အေတာ္ ၾကာေညာင္းခဲ့ပါၿပီ။ တစ္၀က္လႊင့္ အလံနီနီေတြ လႊင့္ထူခြင့္ဆိုတာကလည္း မိဘေတြ ကေလးကို ေခ်ာ့သိပ္တဲ့ အိပ္ယာ၀င္ပံုၿပင္ေတြ အၿဖစ္ ေၿပာင္းလည္းကုန္ၾကပါၿပီ။

သူတို႔ေတြ မနက္က လွ်ိဳ႕လွ်ိဳ႕၀ွက္၀ွက္နဲ႔ အေလးၿပဳပြဲေလး က်င္းပခဲ့တာေတာင္ ေခြးေတြက အနံ႔ခံေကာင္းလြန္းေတာ့ ပြဲပ်က္ၿပီး သူတို႔တေတြ လမ္းႀကိဳလမ္းၾကားက ေၿပးထြက္လာရတာကိုပဲၾကည့္.......။

ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္

ဆူညံက်ယ္ေလာင္ေနတဲ့ မိုးစက္မိုးေပါက္သံကို ေဖာက္ခြင္း၍ တံခါးေခါက္သံက က်ယ္ေလာင္စြာထြက္ေပၚလာသည္။ ေတြးလက္စ သူ႔အေတြးေတြ အလန္႔တၾကားႏွင့္ သူ႔အပါးမွ ထြက္ခြါသြားၾကသည္။ သူကေတာ့ သိပ္မေသခ်ာလိုက္သလိုနွင့္ တံခါး႐ြက္ေတြဖက္သို႔ အာ႐ုံလႊဲကာ ထပ္မံ၍နားစြင့္လိုက္သည္။

ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္

ေသခ်ာသြားၿပီ။ ဒါ တံခါး႐ြက္ေတြကို မာေၾကာတဲ့အရာတစ္ခု ထိခိုက္မိၿခင္းက ထြက္ေပၚလာတဲ့ တံခါးရဲ႕ နာက်င္ေသာ ညည္းညဴသံေတြဆိုတာ...။

သူက ဒီအခန္းထဲမွာ တစ္ေယာက္တည္း ေနလာခဲ့တာၾကာၿပီဆိုေတာ့ တံခါး႐ြက္ရဲ႕ေအာ္သံအမ်ိဳးမ်ိဳးကို သူ အေသးစိတ္မွတ္မိေနခဲ့သည္။ ဒါ သူ႔မိတ္ေဆြေတြကို တံု႔ၿပန္တဲ့ တံခါးရဲ႕႐ႊင္ၿပတဲ့ရီသံမ်ိဳးမဟုတ္။ ဒီတစ္ေခါက္ တံခါးရဲ႕ေအာ္သံက အရင္လိုလတ္ဆတ္တဲ့ ေဖာ္ေ႐ြမႈေတြ႐ွိမေနပဲ တစ္စံုတစ္ခုကို ေၿခာက္ၿခားစြာ ၿငင္းဆန္ေနသလိုၿဖင့္ ေၿခာက္္ကပ္စြာ တုန္လႈပ္၍ေနသည္။

သူကေတာ့ ထိုတံခါးေခါက္သံ၏ လက္သည္မည္သူဆိုသည္ကို ႀကိဳတင္၍ သိ႐ွိေနခဲ့ၿပီ။ ထိုေခါက္သံမ်ား၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ ရပ္ေနေသာမိစာၦတို႔၏ ပံုပန္းသဏၭန္မည္ကဲ့သို႔ ႐ွိေနမည္ဆိုသည္ကိုလည္း သူကေတာ့တံခါးေတြဖြင့္မၾကည့္ပဲႏွင့္ အလိုလိုသိ႐ွိေနခဲ့ၿပီ။ သူ႔မိတ္ေဆြ အေတာ္မ်ားမ်ား ထိုကဲ့သို႔ေသာ တံခါးေခါက္သံတို႔၏ေနာက္္ အႀကိမ္ႀကိမ္ေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့ၾကဖူးသည္။

ယၡဳ ထိုတံခါးေခါက္သံမ်ား သူ၏အိမ္၀သို႔ ေရာက္႐ွိေနခဲ့ၿပီ။

ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္

ဒုတိယကမာၻစစ္ႀကီးၿဖစ္ေနတဲ့ အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ ဒါ ဥေရာပမွာၿမည္တဲ့ ဟစ္တလာရဲ႕ တံခါးေခါက္သံေတြေပါ့။ အီတလီမွာဆိုရင္ေတာ့ မူဆိုလီနီရဲ႕ တခါးေခါက္သံေတြေပါ့။ ယူကိုဆလားဗီးယားမွာဆိုရင္ေတာ့ မီလိုဆီဗစ္ရဲ႕တံခါးေခါက္သံေတြေပါ့။ တ႐ုတ္ၿပည္မွာဆိုရင္ေတာ့ ေမာ္စီတုန္းရဲ႕တံခါးေခါက္သံေတြေပါ့။ သို႔ေသာ္ ထိုသူတို႔၏တံခါးေခါက္သံမ်ားထက္ အဆေပါင္းမ်ားစြာ ေၿခာက္ၿခားဖြယ္ေကာင္းေသာ တံခါးေခါက္သံတစ္ခု ကေတာ့ သူ႔၏တံခါး၀တြင္ ေရာက္ရွိ၍ေနခဲ့ၿပီ။

ထို တံခါးေခါက္သံတို႔၏ ေနာက္ကြယ္တြင္ စစ္ဖိနပ္မ်ားစီးထားေသာ ယမမင္း၏တမာန္ေတာ္မ်ား ရွိေနသည္။ ထိုသူတို႔၏ေနာက္တြင္ေတာ့ ေအာ့ဇ္၀က္က အေဖေခၚရေသာ လူမဆန္သည့္ ငရဲခန္းမ်ား႐ွိေနသည္။ ထိုငရဲခန္းမ်ားထဲတြင္ေတာ့ အၿပစ္မ႐ွိပဲ ၿပစ္မႈေပါင္း ေၿမာက္မ်ားစြာၿဖင့္ ငရဲက်ေနေသာ အက်ဥ္းသားမ်ား႐ွိေနသည္။ ထိုသူတို႔၏ ခႏၶာကိုယ္မ်ားေပၚတြင္ ၿပန္လည္နလံမထူနိုင္ေတာ့ေသာ စစ္ဖိနပ္ရာဗလပြနွင့္ မြဲေၿခာက္ေၿခာက္အေရၿပားမ်ား ႐ွိေနသည္။ စစ္ဖိနပ္ရာေတြထပ္ေနေသာ အေရၿပားတို႔၏ ေအာက္တြင္ေတာ့ အႀကိမ္ႀကိမ္ေသဆံုးခဲ့ၿပီးေသာ ႏွလံုးသားအေသမ်ား႐ွိသည္။ ႏွလံုးသားအေသတို႔၏ နက္႐ႈိင္းေသာတေနရာမွာေတာ့ ကမာၻေက်ေသာ္လည္း ဥဒါန္းမေက်ဆိုသည့္ နာက်ည္းခ်က္မ်ား႐ွိေနသည္။ ထိုနာက်ည္းခ်က္မ်ားက တစ္ခုႏွင့္တစ္ခု ကြန္ယက္တစ္ခုလိုဆက္သြယ္ေနၾကၿပီး ၎တို႔၏ ညည္းညဴသံမ်ားက ငရဲခန္းတစ္ခုလံုးကို ဆူညံပြက္ေလာ႐ိုက္စြာ ဖံုးလြမ္း၍ေနၾကသည္။ ထိုငရဲခန္းႏွင့္ တံခါးတစ္ခ်ပ္သာၿခားေသာ ေနရာတြင္ေတာ့ သူကၿငိမ္သက္စြာၿဖင့္တံခါးေခါက္သံကို ထပ္မံနားစြင့္၍ေနသည္။

ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း

မိတ္ေဆြဟန္ေဆာင္၍ ေခါက္ေနခဲ့ေသာ ေဒါက္...ေဒါက္...ေဒါက္ ၿမည္သံမ်ား မ်က္နွာဖံုးေတြကၽြတ္က်လာၿပီး ေသနတ္ဒင္သံေတြအၿဖစ္ ေၿပာင္းလည္းထြက္ေပၚကာ စိတ္မ႐ွည္ေတာ့သည့္အလား တံခါး႐ြက္ကို စတင္၍ခ်ိဳးဖ်က္လို႔ေနၾကၿပီ။

သူေနာက္ေဖးေပါက္က ခုန္ခ်ၿပီးဆင္းေၿပးရင္ေရာ...။

ေတာေၿခာက္ၿပီး သားေကာင္ကိုေခ်ာင္ပိတ္ဖမ္းတတ္သည့္ မုဆိုးယုတ္ေတြလက္မွ လြတ္ေၿမာက္နိုင္မည္လား။ သိပ္ေတာ့မေသခ်ာ။

အကယ္၍ လြတ္သြားခဲ့ၿပီဆိုပါေတာ့....။ က်န္႐ွိေနခဲ့သည့္ သူ႔အေမအိုနွင့္ ညီမေလးကေရာ။ အမဲတစ္ေကာင္မပါလွ်င္ အိမ္ၿပန္ခြင့္ မ႐ွိေသာ မုဆိုးတို႔၏ ဥပေဒအသစ္အရ ယုန္ မမိလည္း ေၾကာင္ဖမ္း၍ၿပန္သြားၾကမည္ ၿဖစ္ေသာေၾကာင့္ ထြက္ေၿပးမည္ဆိုသည့္ သူ႔အစီအစဥ္ေတြကို လက္ေလွ်ာ့လိုက္ရသည္။

မဆိုင္တဲ့သူေတြပါ ၀ါးလံုးအဆိပ္သုတ္ရမ္းတဲ့ စနစ္ဆိုေတာ့့ သူ႔ လြတ္ေၿမာက္သြားခဲ့မယ္ဆိုရင္ေတာင္ အေမႏွင့္ညီမေလးတို႔ ဘ၀က ဘာေတြဘယ္လိုဆက္ၿဖစ္မည္ဆိုတာ သူဆက္မေတြးရဲခဲ့.....။

ထို႔ေၾကာင့္ ေအးေဆးစြာ အဖမ္းခံ႐ုံမွလြဲ၍ တၿခားနည္းလမ္းေတြ သူ႔ဘက္က႐ွိမေနေတာ့....။ မၾကာခင္ တစ္အိမ္လံုးေၿဗာင္းဆန္ေအာင္ ေမႊေနွာက္႐ွာေဖြၾကေတာ့မည္ဆိုတာကိုလည္း သူ အတပ္သိေနေတာ့ စာ႐ြက္စာတမ္းေတြ တတ္နိုင္သေလာက္ ႐ွာေဖြၿပီး အားလံုးကိုဆုတ္ၿဖဲၿပစ္လိုက္သည္။ အထူးသၿဖင့္ သူ႔မိတ္ေဆြေတြရဲ႕ အမည္စာရင္းပါတဲ့ စာ႐ြက္ေတြကိုေပါ့.....။

ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း.

တံခါးက လွ်ာကိုလိပ္၍ ေသလုေၿမာပါးေအာ္ဟစ္ေနေသာ အသံေတြ ပိုမို၍က်ယ္ေလာင္လာခဲ့သည္။

ႏွစ္ႏွစ္ခ်ိဳက္ခ်ိဳက္ႏွင့္ အိပ္ေမာက်ေနေသာ အေမႏွင့္ညီမေလးရွိရာ အိမ္အတြင္းပိုင္း အိပ္ခန္းထဲသို႔ သူေၿခဦးလွည့္လိုက္သည္။ ေႄကြကြဲဆို႔နင္႔စြာၿဖင့္ အေမ့ကို ေနာက္ဆံုးကန္ေတာ့လိုက္ၿပီး ညီမေလး၏ အၿပစ္ကင္းေသာ နဖူးၿပင္ကို ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္အၿဖစ္ ငံု႔နမ္းလိုက္သည္။ သူ အေမ့ကို နိုးၿပီး နုတ္ဆက္လိုက္ၿခင္ေသာ္လည္း ေနာက္ဆက္တြဲ၀င္လာမည့္ အနိ႒ာ႐ုံေတြကိုေတာ့ အေမ့အားမၿမင္ေတြ႔ေစလို။ မိသားစုကို ေနာက္ဆံုးခြဲခြါရေတာ့မယ္ဆိုတဲ့ အသိက သူ႔ပါးၿပင္ေပၚသို႔ မ်က္ရည္ပူမ်ားကို အဆက္မၿပတ္က်ဆင္းလာေစသည္။

သို႔ေသာ့္္ သူ စိတ္ကိုတတ္နိုင္သမွ်တင္းလိုက္ၿပီး အေမႏွင့္ညီမေလး၏ မ်က္နွာကို ေနာက္ဆံုးအႀကိမ္ၾကည့္လိုက္၍ သူ႔ေၿခလွမ္းေတြကို တံခါး၀ဘက္သို႔ ေၿခဦးလွည့္လိုက္သည္။

တံခါးေပါက္တစ္ခုလံုးေႄကြမႊေအာင္ ထုနွက္ေနၾကေသာ္လည္း တံခါးကေတာ့ ပြင့္မလာေသး။ သူေၿခလွမ္းေတြကို တစ္လွမ္းၿခင္းေၿဖးေၿဖးစီလွမ္းကာ သူ၏ေနာက္ဆံုး လြတ္လပ္ခ်ိန္ကေလးကို တတ္နိုင္သေလာက္ ဆြဲဆန္႔ေနမိသည္။ သူ႔အိမ္ၾကမ္းၿပင္ေတြကလည္း သူ႔ကိုလွမ္းဆြဲထားသည့္အလား သူ႔ေၿခဖ၀ါးေတြကို ေနွာင့္ေနွးစြာၿဖင့္ ေစးကပ္ေနေစသည္။ သူ တသက္လံုးေနခဲ့ရေသာ အိမ္အိုေလးကေတာ့ သူ႔အၿဖစ္ကိုႀကိဳသိေနသည့္အလား သဲမဲစြာ႐ြာေနေသာ မိုးနွင့္အၿပိဳင္ငို႐ိႈက္၍ ေနေလၿပီ။ အမိုးမွယိုဆင္းလာေသာ အိမ္ကေလး၏မ်က္ရည္ေတြက က်မ္းၿပင္တစ္ခုလံုး႐ႊဲ႐ႊဲစိုလို႔ေနသည္။ ဆို႔နင့္စြာၿဖင့္ အရာအားလံုးကို သူ မ်က္နွာလႊဲလိုက္ၿပီး နာက်င္စြာေအာ္ဟစ္ေနေသာ တံခါးဖက္ဆီသို႔သာ သူ႔ေၿခလွမ္းမ်ားကို ဆက္လွမ္းလိုက္သည္။

ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း.. ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း...ဒုန္း..

သူ႔ေၿခလွမ္းေတြတံခါးႏွင့္ နီးကပ္လာေလေလ ေသမင္းတမာန္ တံခါးထု႐ုိက္သံေတြက ပို၍က်ယ္ေလာင္လာေလေလ ၿဖစ္ေနသည္။ ထို႔အၿပင္ မိုးသံကိုထြင္းေဖာက္၍ ေဆာင့္၀င္လာေသာ က်ိန္စာတိုက္ဆဲဆိုသံေတြကလည္း တံခါး၏ေအာ္သံႏွင့္ေရာေနွာ၍ သူ႔အမည္ကို လွမ္းေခၚ၍ေနၾကၿပီၿဖစ္သည္။ ထိုအသံမ်ားကား အၿခားမဟုတ္၊၊ လူတစ္ေယာက္ကို ငရဲသားတစ္ေယာက္အၿဖစ္သို႔ မၾကာခင္အသြင္ကူးေၿပာင္းေပးေတာ့မည့္ မိစာၦတို႔၏ ဘိသိက္သြင္းသံမ်ားသာၿဖစ္ၾကသည္။

ေနာက္ဆံုးေၿခ တစ္လွမ္းကို အားယူ၍ သူလွမ္းလို႔ အၿပီးမွာေတာ့ သူတံခါးဖြင့္ေနၿပီဆိုတာ အၿပင္ကလူေတြ သိေအာင္ ခပ္က်ယ္က်ယ္ေလး အသံလွမ္းၿပဳလိုက္သည္။ ဆူညံပြက္ေလာ႐ုိက္ေနေသာ အသံမ်ား ခ်က္ၿခင္းၿငိမ္သက္သြားၾကၿပီး မိုး႐ြာသည့္ အသံကပတ္၀န္းက်င္ကိုၿပန္လည္ ဖံုးလႊမ္းသြားခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ ယဇ္ေကာင္၏ ဂုတ္ေသြးကိုမစုပ္ယူမီွ အ႐ွိန္ယူူ အသက္ေအာင့္လိုက္ေသာ နတ္မိစာၦတို႔၏ ေခတၱခဏၿငိမ္သက္ၿခင္းမ်ိဳးသာၿဖစ္၍ .......... တံခါးေပါက္ကို ဆြဲဖြင့္လိုက္ေသာအခါ သူမ်က္နွာသို႔ အဟုန္ၿဖင့္၀င္ေရာက္လာေသာ ေသနတ္ဒင္တစ္ခု၏ အရိပ္ကိုသာ ေနာက္ဆံုး အေနၿဖင့္ ေတြ႔လိုက္ရေတာ့သည္။

<မင္းတေစ>