အေႄကြး

ကၽြန္ေတာ္ ညက အိပ္မက္တစ္ခု မက္တယ္။ အိပ္ေပ်ာ္ေနတုန္း အိပ္မက္မက္တာ အထူးအဆန္းေတာ့ မဟုတ္ေပမယ့္ ညကကၽြန္ေတာ့္အိပ္မက္ကေတာ့ နဲနဲဆန္းေနတယ္။

အိပ္မက္ထဲမွာ ကၽြန္ေတာ္လမ္းေလွ်ာက္ေနတုန္း ၿဗဳန္းကနဲဆို မိုး႐ြာခ်တယ္။ ဒါေပမယ့္ ထူးဆန္းတာက ၿဖစ္႐ုိးၿဖစ္စဥ္ မိုးစက္မိုးေပါက္ေတြ မဟုတ္ပဲ တစ္ၿခားအရာတစ္ခုၿဖစ္ေနလို႔ပါ။ ကၽြန္ေတာ့္တစ္ကိုယ္လံုး႐ႊဲ႐ႊဲစိုေတာ့မွ အလန္႔တၾကားနဲ႔ ေသၿခာၾကည့္လိုက္ေတာ့ မိုးေပၚကက်လာတာေတြက အေႄကြးစာရင္းေတြၿဖစ္ေနတယ္။ ပိုၿပီးတုန္လႈပ္သြားတာက အဲဒါေတြအားလံုးက ကၽြန္ေတာ္ေပးစရာ႐ွိတဲ့ အေႄကြးေတြခ်ည္းပဲ။

ေက်ာင္းလခအေႄကြး၊ အိမ္လခအေႄကြး၊ ဖုန္း၀န္ေဆာင္မႈအေႄကြး၊ ထမင္းဆိုင္ကအေႄကြး၊ လၻက္ရည္ဆိုင္အေႄကြးေတြ အပါအ၀င္ ကၽြန္ေတာ္ေမ့ေနတဲ့ တိုလီမုန္႔စအေႄကြးေတြ မိုးေတြအၿဖစ္နဲ႔ ဆက္တိုက္႐ြာခ်ေနလိုက္တာ ကၽြန္ေတာ္အိပ္ေနရာက လန္႔နိုးၿပီး အိပ္ယာေပၚမွာ ငုတ္တုတ္ထထိုင္မိတဲ့ အထိေပါ့။

အေႂကြးေတြယူထားၿပီး ေမြးရာပါ မွတ္ဥာဏ္မေကာင္းလို႔ ေမ့ေနတဲ့ကၽြန္ေတာ့္ကို မွတ္ဥာဏ္ပိုေကာင္းတဲ့ ေႄကြး႐ွင္ေတြက တယ္လီပသီနဲ႔ လာၿပီးသတိေပးေနတာမ်ားလားလို႔ စဥ္းစားရင္း ကၽြန္ေတာ္ၿပန္အိပ္ဖို႔ ႀကိဳးစားခဲ့ေပမယ့္ လံုး၀ၿပန္အိပ္လို႔ မရေတာ့ပဲ အေႄကြးဆိုတဲ့ေကာင္ အေၾကာင္း ထိုင္စဥ္းစားေနလိုက္တာ မိုးလင္းတဲ့ အထိပဲဆိုပါေတာ့။

ခ်ားလ္စ္ဒါ၀င္ရဲ႕ မဟာဆင့္ကဲၿဖစ္စဥ္သီအိုရီအေၾကာင္း၊ မဟတၱမဂႏၵီရဲ႕ အဟိ ံသလမ္းစဥ္အေၾကာင္း၊ ကုလသမၼဂအဖြဲ႔ႀကီးရဲ႕ ၿမန္မာၿပည္ကိုခ်မွတ္တဲ့ ေနာက္ဆံုး ဆက္႐ွင္ေတြအေၾကာင္း၊ အေ၀းမွာက်န္ခဲ့တဲ့ ခ်စ္သူရဲ႕အေၾကာင္းေတြစဥ္းစားရင္း အိပ္ေရးပ်က္ရတာမဟုတ္ပဲ ဘာမဟုတ္တဲ့ အေႄကြးဆိုတဲ့ေကာင္ေၾကာင့္ အိပ္ေရးပ်က္ရတာ သိပ္ေတာ့မဟုတ္လွေပမယ့္ ေသၿခာေတြးၾကည့္လိုက္ေတာ့ အေႄကြးဆိုတဲ့ ေကာင္ကလည္း ေတာ္တန္႐ံုပုဂၢိဳလ္တစ္ေယာက္ေတာ့ မဟုတ္ဘူးဗ်။

တကယ္က အေႄကြးဆိုတာ လူၾကားသူၾကားထဲမွာ နုတ္ဆက္လို႔မရဲေလာက္ေအာင္ သူနဲ႔ခင္မင္တဲ့သူတိုင္းကို အ႐ွက္ခြဲတတ္တဲ့ေကာင္ ဆိုေပမယ့္ တကယ္တန္းအေရးၾကံဳလာရင္ သူကပဲ အႀကိမ္ႀကိမ္အကူအညီေပးခဲ့တာဆိုေတာ့ ကၽြန္ေတာ္တို႔ သူ႔ကို မိတ္ေဆြရင္းၿခာတစ္ေယာက္လို ေဖာ္ေဖာ္ေရြေရြနဲ႔ဆက္ဆံသင့္တယ္လို႔ ကၽြန္ေတာ္ကေတာ့ထင္တယ္။

ဒီေကာင္က မ်ိဳး႐ိုးညံတဲ့ အထဲကလာတာဆိုေပမယ့္ ဘုရားသခင္လိုလူေတာင္ ဒီေကာင္နဲ႔ မကင္းနိုင္ပါဘူး။ ကမာၻႀကီးကို ေရနဲ႔တစ္ခါေဆးခ်ခဲ့တဲ့ သူ မီးနဲ႔ထပ္ေဆးဖို႔ အေႄကြးေတြက်န္ေနတာကိုပဲ ၾကည့္ေလ။

ကမာၻ႔သမိုင္းမွာ လူေတြရဲ႕ယဥ္ေက်းမႈကို တစ္ေခတ္ဆန္းေစခဲ့တဲ့ မီးဆိုတဲ့အရာကို စမေတြ႔ခင္ကတည္းက အေႄကြးဆိုတာ ႐ွိေနခဲ့တာေပါ့။ သမိုင္းဆရာေတြ မ်က္စိလွ်မ္းသြားတဲ့အခ်က္က ဘယ္ကမာၻဦးလူသားေတြမွ သူတို႔ရဲ႕ေႄကြးစာရင္းေတြကို ဂူနံရံေတြမွာေလွ်ာက္မေရးခဲ့ၾကဘူးေလ။ အဲဒါက လူသားရဲ႕အ႐ွက္တရားကို လွ်ိဳ႕၀ွက္ထားၿခင္တဲ့ စိတ္တစ္ခုက ေပါက္ဖြားလာခဲ့တာဆိုေတာ့ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေၿပာရမယ္ဆိုရင္ ေႄကြးစတင္ယူတတ္ခဲ့ၿခင္းဟာ မီးကိုစေတြ႔ၿခင္းထက္အေရးပါတဲ့ လူ႔ယဥ္ေက်းမႈရဲ႕ ဗိသုကာတစ္ခုေပါ့။ ဒိုင္နိုေဆာေတြ၊ ထူးထူးဆန္းဆန္း သတၱ၀ါႀကီးေတြသာ မ်ိဳးတုန္းေပ်ာက္ကြယ္သြားခဲ့တယ္။ အေႄကြးယူတဲ့ ဓေလ့ကေတာ့ ဒီဘက္ေခတ္အထိ ဆက္လက္႐ွင္သန္ခဲ့တယ္။

ေနာက္ပိုင္းေခတ္ေတြဆိုရင္လည္း စစ္အာဏာ႐ွင္စနစ္၊ အဂတိလိုက္စားမႈေတြနဲ႔ ဇတ္တူသားၿပန္စားတဲ့ ဟသာၤလိုေကာင္ေတြသာ ကမာၻေပၚကေပ်ာက္ကြယ္ခ်င္ ေပ်ာက္ကြယ္သြားမယ္။ အေႄကြးဆိုတဲ့ ေကာင္ကေတာ့ အသက္ဆက္ေနဦးမယ္ထင္တယ္။

အေႄကြးဆိုတာ ေခ်းငွားသူမွ ေခ်းငွားခံရတဲ့ သူကို သတ္မွတ္ထားတဲ့ တခ်ိန္ခ်ိန္မွာ သတ္မွတ္ထားတဲ့ ပမာဏတစ္ခုခုၿဖင့္ ေပးဆပ္ရန္တင္႐ွိေနေသာ အရာလို႔ ကၽြန္ေတာ္က အဓိပၸါယ္ဖြင့္ဆိုၿခင္ပါတယ္။

အေႄကြးယူၿခင္းဆိုတာ လူသားနဲ႔ တိရိစာၦန္ကို တိတိက်က် ခြဲၿခားေပးလိုက္တဲ့ အရာတစ္ခုပါပဲ။ ဘယ္တိရိစာၦန္မွ အေႄကြးယူတာကို ကၽြန္ေတာ္တို႔မၾကားဘူးၾကေပမယ့္ ကမာၻေပၚမွာ လူသားေတြ မကင္းနိုင္ဆံုးအရာကေတာ့ အေႄကြးပါပဲ။ ကၽြန္ေတာ္မွာ အေႄကြး႐ွိသလို ခင္ဗ်ားမွာလည္း႐ွိတာပဲ။ ဘီလ္ဂိတ္မွာ အေႄကြး႐ွိခဲ့ဘူးသလို အိုစမာဘင္လာဒင္လည္း အေႄကြး႐ွိခဲ့ဘူးတာပဲ။ သခင္ဘေသာင္းအေႄကြးရွိခဲ့ဘူးသလို ေဒးဗစ္ဘက္ခမ္းလည္း အေႄကြးနဲ႔မကင္းခဲ့ဘူး။ ပါလီမန္က လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြ အေႄကြးနဲ႔မကင္းသလို ပုဂံေခတ္က အရည္းႀကီးေတြလည္း အေႄကြးနဲ႔မကင္းခဲ့ၾကဘူး။ ကဗ်ာဆရာနဲ႔ ပန္းခ်ီဆရာေတြကေတာ့ ေႄကြးအထူဆံုးလူေတြေပါ့။ ထိုင္းဘုရင္ ဘူမိေဘာႀကီးေတာင္အေႄကြးယူဖူးတယ္လို႔ ေမွ်ာ္လင့္ရတာပဲ။ အိႏၵိယက ဆာဒူးႀကီးေတြေရာ (အဲဒါေတာ့ သိပ္မေသခ်ာဘူး)။

အေႄကြးတကာ့ အေႄကြးထဲမွာ စစ္အာဏာ႐ွင္ေတြယူထားတဲ့ အေႄကြးေတြကေတာ့ ေတာ္ေတာ္ဆိုးတယ္ဗ်။ အဲဒါက ဘယ္ေတာ့မွၿပန္ဆပ္လို႔ မရတဲ့ေသြးေႄကြးေတြေလ။

သူတို႔ရဲ႕ အသက္ေတြနဲ႔ရင္းၿပီး ၿပန္ဆပ္မယ္ဆိုရင္ေတာင္ သူတို႔ေႃခြခဲ့တဲ့ပန္းေတြရဲ႕တန္ဖိုးက သူတို႔ရဲ႕တန္ဖိုးနဲ႔ အဆမတန္ကြာေနေတာ့ ကမာၻေၾကေတာင္ ေႄကြးေတြကေတာ့ ေၾကမယ္မထင္ဘူး။ သူတို႔မွာဆပ္လို႔မကုန္တဲ့ ေသြးေႄကြးေတြအၿပင္ကို အၿခားနိုင္ငံေတြအေပၚတင္႐ွိေနတဲ့ အစိုးရေႄကြး (Government Debt) ေခၚနိုင္ငံေတာ္ေႄကြး (Public debt or National Debt) ေတြလည္း႐ွိေနပါေသးတယ္။

လူထုကေ႐ြးေကာက္တင္ေၿမွာက္ထားတဲ့ အစိုးရဆိုရင္ေတာ့ အဲဒီနိုင္ငံေတာ္ေႄကြး (National Debt) ေတြဟာ တနည္းအားၿဖင့္ ၿပည္သူလူထုအေပၚ သြယ္၀ိုက္ၿပီးတင္ေနတဲ့ အခြန္ေႄကြး (An Indirect Debt of the Taxpayers) ေတြၿဖစ္ေနေပမယ့္ ၿပည္သူကတင္ေၿမာက္ထားတာမဟုတ္တဲ့ အစိုးရတစ္ခုရဲ႕ ကိုယ္ေရးကိုယ္တာ ေရႊနန္းေတာ္ႀကီးေတြ ေဆာက္လို႔ပိေနတဲ့ အေႄကြးေတြကေတာ့ ၿပည္သူေတြရဲ႕ တာ၀န္နဲ႔လားလားမွ မဆိုင္ပါဘူး။

ဒါေပမယ့္ ၿမင္ေနရတာေတာ့ လူထုရဲ႕ရင္ထဲကေခါင္းေဆာင္ေတြတက္လာတဲ့ တေန႔မွာ အဲဒီကိုယ္နဲ႔မဆိုင္တဲ့၊ သူတို႔မိသားစုေတြ သံုးၿဖံဳးသြားၾကတဲ့ အေႄကြးေတြကို ၿပည္သူေတြကပဲ တခ်ိန္မွာ ၿပန္ဆပ္ေပးရမယ္ဆိုတာကိုပါ။ ကၽြန္ေတာ္တို႔နိုင္ငံသားေတြလည္း ကိုယ့္အေႄကြးနဲ႔ေတာင္ ကိုယ္အပတ္မလည္တာ သူတို႔အေႄကြးေတြပါလိုက္ဆပ္ေနရမယ္ဆိုေတာ့ ဒုကၡကလည္း မေသးဘူးေနာ္။ ကၽြန္ေတာ္ေၿပာၿခင္တာက အေႄကြးဆိုတာ ေယာက်္ားမိန္းမ၊ ႀကီးငယ္၊ ယုတ္လတ္ လူတိုင္းမကင္းၾကဘူးလို႔ပါ။ ဆိုလိုတာက အေႄကြးဆိုတာ လူပီသၿခင္းရဲ႕ ဘံုဆန္တဲ့ လကၡဏာတစ္ရပ္ရယ္လို႔ပါ။

အေႄကြးဆိုတဲ့အရာ လူသား၀ါဒထဲအသားက်လာၿပီးတဲ့ေနာက္ ပိုၿပီးပါးနပ္ရင့္က်က္လာတဲ့ လူသားေတြဟာ အတိုးဆိုတဲ့ အရာကို ထပ္မံတီထြင္လိုက္ၿပန္ပါတယ္။ တခါတေလမွာအတိုးမေပးနိုင္ေတာ့လို႔ သမီးကိုေပးရတာတို႔၊ ကၽြန္ခံရတာတို႔၊ လယ္ေတြယာေတြ အသိမ္းခံရတာတို႔လည္း လူ႔သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္မွာ ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ လူဆိုတာမေသမၿခင္း အေႄကြးနဲ႔ မကင္းတဲ့ သတၱ၀ါဆိုေတာ့ အတိုးဘယ္ေလာက္မ်ားမ်ား ေနာက္ကိစၥေနာက္႐ွင္း ဆိုၿပီး မတန္မဆအတိုးေတြနဲ႔ေတာင္ အေႄကြးကို ဇြတ္မွိတ္ယူခဲ့ၾကေတာ့ အဲဒီအေႄကြးေတြက ေသတဲ့အထိေတာင္ပါသြားခဲ့ၾကတယ္။ ဒါကလည္း အေႄကြးယူၿခင္းစနစ္ရဲ႕ အၿပစ္တစ္ခုမဟုတ္ပဲ လူတန္းစားမညီမွ်ၿခင္းနဲ႔ ရေလလိုေလအိုတေစၦ ဆိုတဲ့လူသားရဲ႕ေလာဘက ေပါက္ဖြားလာတဲ့ ဆိုး႐ြားတဲ့ အက်ိဳးတရားတစ္ခုပါ။

တကယ္ေတြးၾကည့္ရင္ အေႄကြးရဲ႕အဓိပၸါယ္ကက်ယ္၀န္းလွပါတယ္။ မၿပည့္၀ၿခင္း၊ လိုအပ္မႈ၊ ဆင္းရဲမႈ၏ေရာင္ၿပန္၊ သိကၡာနဲ႔အ႐ွက္တရား၊ မက္လံုး၊ ၿပန္လည္ထမ္းေဆာင္ရမည့္ အနာဂတ္တာ၀န္၊ လွ်ိဳ႕၀ွက္အပ္တဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ၊ သြယ္၀ိုက္၍လူတန္းစားညိွၿခင္း၊ ကတိနဲ႔သစၥာတရား၊ နိမ့္က်သူကိုစာနာၿခင္းစသည္ၿဖင့္ အမ်ားႀကီးပါ။

ဒီအတိုင္းဆို ဆင့္ကဲၿဖစ္ေပၚၿခင္းသီအိုရီက ေမ်ာက္ေတြကိုေပးရမဲ့ လူေတြရဲ႕အေႄကြးေပါ့။ လွပတဲ့ကဗ်ာေတြေရးစပ္ေနဖို႔က ကမာၻေၿမကို ေပးရမယ့္ ကဗ်ာဆရာရဲ႕ အေႄကြးေပါ့။ ၀တ္မံႈေတြအဆက္မၿပတ္ကူးေနဖို႔က ပန္းပြင့္ေလးေတြကိုေပးရမယ့္ လိပ္ၿပာရဲ႕အေႄကြးေပါ့။

ၿပီးေတာ့ လြတ္လပ္တဲ့နိုင္ငံတစ္နိုင္ငံၿဖစ္ဖို႔ ဆက္လက္တိုက္ပြဲ၀င္ရမွာကလည္း က်ဆံုးသြားတဲ့သူရဲေကာင္းေတြကို ေပးဆပ္ရမယ့္ ကၽြန္ေတာ္တို႔ နိုင္ငံသားေတြရဲ႕အေႄကြးေပါ့။

<မင္းတေစ>