Tuesday, November 6, 2007

အခ်စ္ဆိုတဲ့ေကာင္ အပိုင္း(၁)

အခ်စ္္ ဆိုတဲ့ေကာင္က မ်က္ႏွာကိုက ႐ူးႏွမ္းႏွမ္းနဲ႔။ တခါမွမ်က္ႏွာပိုးေသတယ္ဆိုတာ မ႐ွိဘူး။
ဒီေကာင့္မ်က္ႏွာက ဇာတ္ထဲကမင္းသားေတြလို အမ်ိဳးမိ်ဳးကိုေၿပာင္းေနတာ။

အခုငိုလိုက္၊ အခုရီလိုက္၊ အခုလြမ္းလိုက္၊ အခုေဆြးလိုက္နဲ႔။ တည္ၿငိမ္တယ္လို႔ကို မ႐ွိဘူး။

မင္းကိုငါ ခ်စ္တယ္။ ငါတို႔ခ်စ္သူေတြ လုပ္တမ္းကစားရေအာင္လို႔ ေၿပာတုန္းက ႐ုိမီယိုရဲ႕မ်က္ႏွာနဲ႔ ခပ္ဆင္ဆင္။ ၾကည့္ေနရင္းနဲ႔ပဲ မာလီရင္မြန္႐ုိးပံု ေၿပာင္းသြားၿပီး သူ႔မ်က္ႏွာေပၚက မွဲ႔က လွလားလို႔ေမးတယ္။ ကၽြန္ေတာ္က ဟင့္အင္း မသိဘူး လို႔ ေၿပာလိုက္ေတာ့ ႏုတ္ခမ္းေလးဆူၿပီး စိတ္ေကာက္ေနတဲ့ အိႏၵာေက်ာ္ဇင္ ၿဖစ္သြားၿပန္ေရာ။ ခဏၾကာေတာ့ စိတ္မ႐ွည္တဲ့ ပံုစံေပါက္ေနတဲ့ အိုင္းစတိုင္းၿဖစ္ေနၿပီး “ ဒါေလးေတာင္ မသိဘူးလားကြ”လို႔ေမးတယ္ ။ ကၽြန္ေတာ္က" No" ဆိုေတာ့ မသိရင္မွတ္ထား။ အဲ့ဒါ ရီေလတီဗတီ လို႔ေခၚတယ္ကြ ငတံုးရတဲ့။
အဲဒါနဲ႔ ကၽြန္ေတာ္လည္း "ဘုရားသခင္လဲ ရီေလတီဗတီ ဆိုတာႀကီးကို မသိခဲ့ပါဘူး။ သူ႔က်မွ ဘာလို႔ငတံုးလို႔ေခၚရတာတုန္း" လို႔ၿပန္ေမးလိုက္ေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာႀကီးက စပ္ၿဖီးၿဖီးနဲ႔ ခ်ားလ္စ္ဒါ၀င္ ၿဖစ္ေနၿပန္ေရာ။ သူက ငါေမ်ာက္သံုးေကာင္ ေမြးထားတယ္တဲ့။
ကၽြန္ေတာ္က ေမ်ာက္ဆိုတာ မေမြးေကာင္းဘူး။ ေမြးမဲ့ေမြး လိပ္ၿပာေမြးပါလား လို႔ၿပန္ေၿပာလိုက္တယ္။
ကိုယ္ေမြးတဲ့ေမ်ာက္ကိုယ့္ၿပန္ေၿခာက္ ဆိုတဲ့စကားပံုေတာင္႐ွိတယ္မဟုတ္လား။
အဲဒီေတာ့ သူ႔မ်က္ႏွာက ႐ူး႐ူး႐ွဲ႐ွဲနဲ႔ ေဒါသေတြ ထြက္လာၿပီး ေခါင္းဆယ္လံုး႐ွိတဲ့ ဒႆဂီရိ ပံုၿဖစ္သြားၿပန္ေရာ။ အခ်စ္ဆိုတဲ့ ေကာင္က အဲ့သေလာက္ကို မ်က္ႏွာမ်ားတဲ့ေကာင္။

အခ်စ္ဆိုတာ ဟိုး….နက္႐ိႈိင္းလွတဲ့ ႏွလံုးသားရဲ႕ေထာင့္ တေနရာကလာတာပါလို႔ ၀ီလွ်ံ႐ွိတ္စပီးယားက ဟင္းမလက္ၿပဇတ္ထဲမွာေၿပာခဲ့ေသာ္လည္း သူေဆးေက်ာင္းမွာ ခြဲစိတ္ခဲ့တဲ့ ႏွလံုးသားကေတာ့ သံုးလက္မခြဲစိတ္ဓားေသးေသးေလးေတာင္ ဟိုဘက္ဒီဘက္ထုတ္ၿခင္းေပါက္ေနေတာ့ သူထင္သေလာက္ နက္႐ႈိင္းလိမ့္မည္ဟုမထင္။

ၿပီးေတာ့ ႏွလံုးသားရဲ႕ေထာင့္ဆိုတာကေရာ။ ေထာင့္က်ဥ္းလား၊ ေထာင့္က်ယ္လား၊ ေထာင့္မွန္လား၊ အခန္းတစ္ခန္းရဲ႕ေထာင့္ေတြလို ေမွာင္ေနမလား ဒါမွမဟုတ္ ၾတိဂံေတြလို ႏွလံုးသားရဲ႕ေထာင့္ေတြကိုေပါင္းၾကည့္ရင္ ၁၈၀ ဒီဂရီ ၿပည့္ေနမလား( တစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ၁၅၀၀ ဒီဂရီတိတိ႐ွိတယ္လို႔ေၿပာၾက၏ )။

ဘာကိုမွေသေသခ်ာခ်ာမေၿပာႏိုင္ေသာ္လည္း ေသခ်ာသည္မွာ အ႐ြယ္ေရာက္ေသာေမ်ာက္ေတြလို အရြယ္ေရာက္ေသာလူေတြကလည္း အမွီးေတြတြဲေလာင္းက်ေန၍ ၎အမွီးကို လူတို႔ကအခ်စ္ဟု ေခၚၾကသည္။

အခ်စ္ဆိုတာကို ေနာက္ပိုင္းလူေတြၿဖစ္လာမည့္ ခ်င္ပန္ဇီေတြကပဲ စေတြ႔ခဲ့သလား၊ ငမိုးရိပ္ဆိုတဲ့မိေက်ာင္းတစ္ေကာင္ကပဲ စေတြ႔ခဲ့သလား၊ ခႏိၵကလို႔ေခၚတဲ့ၿမင္းတစ္ေကာင္ကပဲ စေတြ႔ခဲ့သလား၊ ဒါမွမဟုတ္ႏွာေစးေနတဲ့ ယုန္တစ္ေကာင္ကပဲ စေတြ႔ခဲ့သလားဆိုသည့္ေမးခြန္းမ်ားသည္ ကမာၻဦးလိပ္ၿပာတို႔ ၀တ္ရည္ကိုစတင္ေတြ႔႐ွိေသာ ကိစၥလိုပင္အထူး စိတ္၀င္စားစရာမေကာင္းလွ။

ေရတြင္ ေအာက္ဆီဂ်င္ႏွင့္ ဟိုက္ဒ႐ိုဂ်င္ဓါတ္ေငြမ်ား ေရာေႏွာပါ၀င္ေနေၾကာင္း ငါးမ်ားသိရန္မလိုအပ္သကဲ့သို႔ အခ်စ္ကိုမည္သူက စတင္ေတြ႔႐ွိခဲ့ေၾကာင္းကိုလည္း လူတို႔သိရန္မလိုအပ္ေပ။

တကယ္ေတာ့အခ်စ္ဆိုတဲ့ေကာင္က ေပါ့ေသးေသးေကာင္တစ္ေကာင္ေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ကမာၻဦးလူသားေတြကို အ႐ုိင္းကေန အယဥ္ၿဖစ္ေအာင္ ကူးေၿပာင္းေစခဲ့တဲ့ ေကာင္ေပါ့။
ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္လုပ္ၿပီး အခ်စ္သည္ ယဥ္ေက်းမႈ၏ဗိသုကာႀကီးတို႔ ဘာတို႔လို႔ေၿပာမယ္ဆိုရင္ ဒီေကာင္ဘ၀င္ၿမင့္ေနမွာစိုးလို႔ မေၿပာေတာ့ဘူး။ လူ႔သမိုင္းတစ္ေလွ်ာက္ အခ်စ္နဲ႔အတူေပၚေပါက္လာခဲ့တဲ့ ဒိုင္ႏိုေဆာႀကီးေတြ၊ ထူးထူးဆန္းဆန္းသတၱ၀ါႀကီးေတြသာ မ်ိဳးတုန္းသြားတယ္။ ဒီေကာင္ကေတာ့ ခပ္မာမာပဲ။

ေက်ာက္ေခတ္ကေန မက္ဆိုပိုေတးမီးယားေခတ္၊ အဲဒီကမွ ဂရိအင္ပိုင္ယာေခတ္၊ ၿပီးေတာ့ ေရာမေခတ္၊ နပိုလီယန္ေခတ္၊ ဟစ္တလာေခတ္ေတြပါမက်န္ၿဖတ္သန္းလာခဲ့တဲ့ေကာင္ ဒီေန႔ထိအသက္မေသပဲ ခင္ဗ်ားေဘးနားမွာ လာ၀င္ထိုင္ေနတာကိုပဲ ၾကည့္ေလ။ တတ္လည္းတတ္ႏိုင္တဲ့ေကာင္။

ေနာက္ဆံုးကမာၻေပၚမွာ ေအအိုင္ဒီအက္စ္ေရာဂါ၊ အရင္း႐ွင္၀ါဒနဲ႔ ကုန္းေၿမေတြသာ ေပ်ာက္ကြယ္ခ်င္ေပ်ာက္ကြယ္သြားမယ္။ ဒီေကာင္ကေတာ့ ေတာ္႐ုံၿဖင့္မ်ိဳးတုန္းမည့္ပံုမေပၚ။

<မင္းတေစ> ဆက္ရန္

1 comment:

mabaydar said...

ဘယ္ေတာ့ဆက္မွာလဲဗ်ိဳ႕????